W ostatnich latach, coraz bardziej popularne stają się diety, które opierają się na ograniczeniu spożycia produktów bogatych w węglowodany. Mimo iż są one sprzeczne z obecnymi wytycznymi odnośnie zdrowego żywienia, ich popularyzacja nie maleje. Bezpieczeństwo takiego podejścia do odżywania jest jednak przedmiotem wielu kontrowersji i dyskusji. Dieta LCHF jest jednym z najbardziej znanych przykładów tego rodzaju odżywiania.
LCHF to skrót od angielskich słów Low Carb High Fat, co oznacza dietę o niskiej zawartości węglowodanów i wysokiej zawartości tłuszczów. Jak sama nazwa wskazuje, głównym celem diety jest drastyczne ograniczenie spożycia produktów będących źródłem węglowodanów oraz zwiększenie ilości tłuszczów w codziennym jadłospisie. Istnieje także podobna dieta niskowęglowodanowa, znana potocznie jako „low carb”, gdzie jednak nie ma zaleceń o zwiększeniu spożycia tłuszczy.
Są różne typy diet niskowęglowodanowych, z których niektóre są bardziej restrykcyjne niż inne. Najbardziej surowe z nich zalecają spożywanie mniej niż 20 gramów węglowodanów dziennie, gdzie jedynym źródłem tych substancji są warzywa, a produkty zbożowe są całkowicie wykluczone.
Jakie ilości poszczególnych składników powinniśmy spożywać w diecie LCHF nie jest jednoznacznie określone. Według zwolenników tej diety, spożycie węglowodanów powinno się mieścić w granicach od 20 g (niektóre źródła sugerują nawet 50 g) do 100 g dziennie. W zależności od ilości spożywanych węglowodanów, udział tłuszczów w diecie powinien wynosić od 60% do 70% całkowitej kaloryczności codziennego jadłospisu.
Dla porównania, według obecnych norm, dorosła osoba powinna spożywać co najmniej 130 gramów węglowodanów dziennie. Tłuszcze natomiast powinny stanowić do 35% dziennej wartości kalorycznej posiłków. Dieta LCHF ma swoją listę produktów dozwolonych i niewskazanych do spożycia.