Olejki o roślinnym pochodzeniu są skarbnicą korzystnych dla zdrowia właściwości. Jednym z nich jest olejek rozmarynowy, który stanowi naturalne źródło piękna i dobrobytu. Jest niezwykle skuteczny w terapii różnych dolegliwości oraz w kosmetologii. Niezbędne jest jednak poznanie najważniejszych informacji na temat olejku rozmarynowego.
Olejek rozmarynowy to odmiana olejku eterycznego, produkowanego z powszechnie znanej rośliny – rozmarynu. Jest ceniony nie tylko za intensywnie orzeźwiający i stymulujący zapach, ale przede wszystkim za mnogość terapeutycznych właściwości, wpływających pozytywnie na fizyczną i psychiczną kondycję człowieka.
Rozmaryn lekarski, nazywany również „Rosmarinus officinalis”, jest szczególnie popularny na obszarach Morza Śródziemnego. Lokalni mieszkańcy wykorzystują go przede wszystkim jako kulinarne zioło, czyli przyprawę. Wielu potraw kuchni śródziemnomorskiej przyrządzanych jest z dodatkiem świeżych liści lub suszu tej aromatycznej rośliny. Rozmaryn naturalnie występuje również w Azji i Afryce, a charakterystyczne dla niego niebieskie kwiaty i unikalny zapach czynią go łatwo rozpoznawalnym. Inne rośliny z tej samej rodziny, do której należy również mięta, bazylia, lawenda, mirt i szałwia, to kolejne cenne zioła. Rozmaryn jest obecnie często używany w kuchni, choć już w epoce starożytnej znano go przede wszystkim jako roślinę leczniczą.
Wielorakie korzyści płynące z użytkowania rozmarynu były znane już w czasach starożytnych. Stosowano go nie tylko w kuchni, ale także w pielęgnacji ciała i terapii zdrowotnej. Wykorzystywano go również podczas ceremonii zaślubin, preparowania symbolicznej żywności oraz produkcji kosmetyków i ziołowych preparatów leczniczych. Rozmaryn w postaci świeżych ziół lub ekstraktów był także używany jako kadzidło przez starożytną cywilizację egipską. Rzymianie, z kolei, przykładali do niego dużą wagę ze względu na jego rolę podczas ceremonii religijnych.
Olejek eteryczny z rozmarynu pozyskuje się z liści tej rośliny. Nieocenione właściwości rozmarynu zostały oficjalnie udokumentowane w XVI wieku przez niemiecko-szwajcarskiego lekarza i botanika – Paracelusa. Zwrócił on uwagę na zdolności olejku rozmarynowego do regeneracji i odnowienia całego organizmu, podkreślając jego pozytywny wpływ na leczenie tak istotnych dla życia narządów jak wątroba, mózg czy serce.